بسم الله الرَّحمن الرَّحیم دیشب فیلم منصور رو دیدم. فارغ از حمد خدا و بوسیدن دست عوامل برای خوبیهای بیشمار فیلم و بغضی که هنوز با یاد شهید ستاری توی گلومه، یه حرف برام خیلی عجیب بود. مهندس ثنایی کسیه که از دو روییها خسته است و میخواد بره. شهید ستاری شخصاً میره سراغش و با کمک همین آدم کارها رو جلو میبره. این آدم که با حمایت شهید ستاری پروژه ساخت اولین هواپیمای ایرانی رو طراحی و اجرا میکنه، توی مصاحبهش آخر فیلم یه جملهای داره که میگه: من یه اعتقادی دارم، اونم اینه که سختترین علمی که میشه بهش دستیابی پیدا کرد، آدم کردن خودمونه... قلب اگه درست شد، همه کاری ازش برمیاد... همه چی به قلبه... [شهید ستاری] قلبش پاک بود. عین. صاد: متاسفانه مرورگر شما، قابیلت پخش فایل های صوتی تصویری را در قالب HTML5 دارا نمی باشد.توصیه ما به شما استفاده از مروگرهای رایج و بروزرسانی آن به آخرین نسخه می باشدبا این حال ممکن است مرورگرتان توسط پلاگین خود قابلیت پخش این فایل را برای تان فراهم آورد. پ.ن: ینی میشه ما هم اینطور بشیم و بعد بمیریم....؟ به کجا برم سری را که نکردهام فدایت...؟ :( پ.ن دو: اگه تو راهی که مشکلی نخواهی داشت که بمیری... مگه اونها که موندن و خوردن و بردن، یک میلیون سال عمر کردن تو این عالَم؟ ... مشکل عاطفی داریم؟ خدا کمکمون کنه... بخوانید, ...ادامه مطلب